Tërmeti i së hënës ka sjellë kujtime të tmerrshme si për sirianët, ashtu edhe për ukrainasit në Gaziantep
Kur Kasem al-Abrash ndjeu tokën duke u dridhur nën këmbët e tij, mendja i shkoi menjëherë në qytetin e lindjes, Idlib, në Sirinë veriore.
Ai kishte ikur për të shpëtuar nga atje në Gaziantep, përtej kufirit në Turqi, në vitin 2020.
Por të hënën në mëngjes, si miliona njerëz në të gjithë Turqinë jugore dhe Sirinë veriore, Al-Abrash u zgjua nga lëkundjet e forta të tërmetit me magnitudë 7.8, i cili goditi rajonin më të gjerë.
“E kuptova, oh jo, në fakt supozohet të jem në një hapësirë të sigurt, në Turqi”, tha Al-Abrash. Ai u rrëzua menjëherë nga ndërtesa, pasi pjesë të banesës së tij u shembën.
Mendja i shkoi menjëherë te familja dhe miqtë ende në Siri, ku tërmeti ka shkaktuar gjithashtu qindra viktima.
“Në Siri mësova të menaxhoj këto lloj situatash, por kurrë nuk prisja që të më duhej ta rijetoja përsëri atë traumë”, tha Al-Abrash. Ai nuk është i vetmi që ka mbërritur në Gaziantep, duke kërkuar strehim, vetëm për t’u befasuar mizorisht nga tërmeti i së hënës.
Kur studentja 21-vjeçare e drejtësisë, Karina Horlach, u zgjua në orët e hershme të mëngjesit në shtratin e saj duke u dridhur fort, iu kthyen kujtimet nga hera e fundit që ishte në Ukrainë.
“Është shkurt dhe saktësisht një vit më parë u zgjova nga i njëjti shtrat duke u dridhur”, tha Horlach për “Al-Jazeeran”, me panik në zërin e saj. “Por më pas, kuptova se nuk isha në Ukrainë. M’u desh pak kohë për të kuptuar se çfarë po ndodhte”.
Horlach është regjistruar në një program studentor Erasmus në Gaziantep.
Asaj iu dha mundësia të ikte nga lufta në vendin e saj dhe të vendosej si refugjate e përkohshme në një mjedis gjoja më të sigurt.
“Mendova se po përjetoja një sulm ajror përsëri”, tha Horlach. “Më dha rikthim të shtëpisë.”
Gaziantep, një nga qytetet kryesore të Turqisë jugore, ka një popullsi prej gati dy milionë banorësh dhe midis një e katërta dhe një e treta e tyre janë refugjatë sirianë.
Pesëdhjetëvjeçari Sawsan Dahman jeton në të njëjtën ndërtesë me Al-Abrashin. Kur filloi të dridhej, vrapoi në rrugë me familjen me katër fëmijë. Kërkoi me dëshpërim për të gjetur një strehë më të sigurt, pasi ajri i ftohtë, shiu dhe bora ia goditën fytyrën.
Dahman kontaktoi menjëherë sirianët përmes grupeve të ndryshme WhatsApp për t’i informuar për strehën e sigurt.
“Shpesh, për shkak të barrierave gjuhësore, arabishtfolësit këtu mbetën prapa në situata emergjente”, tha Dahman. “Doja ta mbushja atë boshllëk”.
Përktheu: Forca Jashari/koha
