ë jesh grua ka qenë gjithmonë një sfidë e madhe, që nga kohërat e lashta. Të gjitha periudhat historike, në fakt, kanë dëshmuar për gruan sprova të rëndësishme me të cilat duhet të përballet: më shumë se burrat ajo është thirrur për të përballuar beteja rraskapitëse, për të kapërcyer paragjykimet e mëdha, për të nxjerrë në pah guximin, këmbënguljen, vendosmërinë.
Çfarë do të thotë të mbështesësh shëndetin mendor të një gruaje
Shëndeti mendor trajtohet vetëm kur është tepër vonë, pra kur tashmë janë shfaqur probleme emocionale ose simptoma fizike që lidhen me brendësinë e personit. Fatkeqësisht, ende nuk ka një mbështetje reale për mirëqenien psikofizike të individit si një metodë për të mbrojtur shëndetin mendor të secilit prej nesh. Kjo është arsyeja pse është e vështirë edhe të shqiptohen termat “shëndet mendor”: sepse ato janë fjalë të lidhura automatikisht me situata të sëmura, probleme, shpesh me “çmenduri”. Prandaj, gruaja shpesh lihet vetëm për të menaxhuar emocionet e saj dhe kjo gjendje vetmie dhe perceptimi i braktisjes krijon tek ajo ankth, trishtim, çorientim. Emocionaliteti i gruas është shumë i ndryshëm nga ai i burrit: ajo është më e gjallë, më e luhatshme, më intensive dhe pikërisht për shkak të natyrës së saj më të thellë ka nevojë për më shumë mbështetje sesa ajo që merr sot.
3 hapat që çdo grua duhet t’i bëjë për vete
Shëndeti mendor i grave është gjithnjë e më i rrezikuar. Ndjenja e vetmisë, frika dhe çorientimi i përkasin në një shkallë të gjerë botës femërore, duke çuar shpesh në kriza emocionale, simptoma psikosomatike, lodhje të përhershme. Gruaja ndihet e vetmuar dhe e gabuar dhe kërkon një ideal të vetes që ndoshta nuk i përket, e ndikuar nga televizioni, të cilin nuk e arrin dot, duke jetuar kështu një rreth vicioz ankthi, shqetësimi, pakënaqësie.
Duke pasur parasysh (madje duke e përsëritur shpesh!) që brishtësia e qenies nuk është një aspekt i karakterit tonë për t’u eliminuar, refuzuar apo maskuar.
Në vend të kësaj, është një pjesë shumë e rëndësishme e jona që vjen gjithmonë në kohën e duhur për të na bërë të kuptojmë diçka për veten tonë, nëse mund ta bëjmë atë të veprojë në brendësinë tonë. Prandaj, le të mësojmë të mirëpresim lotët, krizat, zemërimin dhe trishtimin, le t’i konsiderojmë si lajmëtarë të zemrës sonë. Përpiqemi të dialogojmë me ta përmes zërit, letrës së shkruar, pikturojmë ndjenjat tona: e rëndësishme nuk është të bëhemi viktima të asaj që ndjejmë, por mbretëresha të brendësisë sonë!
Kuptojeni se kërkimi i ndihmës nuk është humbje.
Një nga sfidat më të mëdha për gratë është të heqin dorë kur është koha e duhur: rrëshqitja e peshave, heqja e përgjegjësive, ndarja e detyrave, delegimi etj. Shpesh gruaja reziston, zvarrit një situatë më shumë se ç’duhet, shtrëngon dhëmbët por më pas, në fund shpërthen. Le të përpiqemi të ndalojmë së pari, të vendosim mirëqenien tonë në radhë të parë, të vëzhgojmë veten dhe të dëgjojmë shqetësimet tona: le të rifitojmë intuitën tonë, atë zërin e vogël që na kërkon të ndalojmë, të bëjmë një pushim, të pushojmë.
Pyesni veten vazhdimisht nëse ajo që bëni është e nxitur nga dashuria apo nga frika.
Kjo është një mënyrë për të qenë gjithmonë zgjuar për atë që bëjmë, çfarë mendojmë dhe çfarë ndjejmë dhe është një mënyrë e mrekullueshme për të kuptuar veten. Ai përfaqëson një ushtrim efektiv në zgjimin e brendshëm.
